Nadzieja, matko uczuć! Czy to ty rodziłaś wszystko na świecie, czy wszystko, co żyje, to tylko ty jesteś?
Nadzieja jest jak słońce, które jak podróżujemy wskazuje nam drogę; choć byśmy nie dotarli do naszego celu, nadal tego dnia idziemy.
Zawsze jest nadzieja, myśląc o tym co mogło być. Nie zamykaj drzwi na coś co jest twoją przeszłością. Jak najbardziej wierzyć, że coś cudownego jest na horyzoncie. Chciałbyś zdobyć ten blask. Nawet jeśli nie jesteś pewien, zawsze jest wartość nadziei. Nie trać jej nawet na chwilę. To co jest na horyzoncie, jest zawsze wart twojego oczekiwania.
Nadzieja jest jak droga w lesie. Początkowo nie ma jej wcale, ale w miarę jak ludzie chodzą wciąż tą samą ścieżką, droga powstaje.
Tyle jest nadziei na świecie. Nieznanej i znanej. W żebrakach i fiołkach
Nadzieja, choćby jeszcze tak malutka, może zmienić całe nasze życie. To siła, która kieruje nas do przodu, pomaga przetrwać najtrudniejsze chwile. Nawet jeśli czujemy się bezsilni, pamiętajmy, że zawsze jest nadzieja - drobna iskra, która potrafi rozpalić ogień życia.
Nadzieja to nie próżny optymizm, to nie bezzasadne wierzenie, że wszystko dobrze się skończy. Nadzieja jest tam, gdzie jest prawda, światło, miłość i radość. Tam, gdzie jest możliwość życia.
Nadzieja to trochę jak słońce. Kiedy świeci, łatwo w nią wierzyć. Kiedy jest ciemno, trudno nam ją zobaczyć. Ale wiemy, że zawsze tam jest, cierpliwie czeka na nas do czasu, aż będziemy w stanie ją dostrzec.
Nadzieja jest jak droga w pustyni. Początkowo nie ma drogi, ale jeśli ludzie zaczną chodzić, tworzy się ścieżka.
Nadzieja nie jest wizją świata, na którą czekamy, ale drogą, którą idziemy. Nadzieja nigdy nie jest o nadchodzącym, ale zawsze o tym, co robimy teraz. Nadzieja jest lepszą rzeczywistością, którą tworzymy.
