Człowiek przychodzi na ten świat ...

 Drzewa umierają stojąc.

 Każde drzewo, każdy fragment roślinności stanowi dla mnie otwartą księgę, w której czytam z zachwytem. Natura jest dla mnie niemym, ale jakże wymownym językiem, którym mówi do mnie Bóg.

 Najpiękniejsze w przyrodzie jest to, co delikatne, ulotne, przemijające, co nie można zatrzymać ani odtworzyć. Natura ma jednoznaczny styl niewidocznego, niewysłowionego i niewyrażonego.

 Kwitną drzewa w listopadzie - zima aż do maja będzie.

 Głód powoduje, że z lasu wychodzi wilk, a z artysty pisarz.

 Grzmot październikowy - niedostatek zimowy.

 Przyroda jest dla nas bezcennym źródłem inspiracji i siły. Ta niezmierzona, piękna i nieprzewidywalna. Ona uczy nas pokory, cierpliwości, ale przede wszystkim szacunku do wszystkiego, co nas otacza. Pokazuje, że wszystko w życiu ma swoje miejsce i czas.

 Przyroda dysponuje wszystkim, czego potrzebuje człowiek, aby wystarczyło mu to na zaspokojenie wszystkich życiowych potrzeb.

 Gdy się grzmot w lipcu od południa poda, drzewom się znaczy szwank i nieuroda.

 Bywa i śnieg w maju.