Po styczniu jasnym i białym ...

 Nazbyt często, przekleństwem dobrych ludzi,
staje się to że mierzą innych, własną miarą.

 Słuchaj uważnie, jak natura mówi, aż zrozumiesz wszystko lepiej. Drzewa, kwiaty, trawa – uczą nas co to znaczy żyć każdym oddechem, każdym uderzeniem serca. Są trwalsze, silniejsze, mądrzejsze od nas. A kiedy patrzą na nas swoimi zielonymi oczami, wiedzą lepiej, kim jesteśmy.

 Choć już w kwietniu słonko grzeje, nieraz pole śnieg zawieje.

 Baran ma rogi, a zając nogi.

 A może dopiero w świecie, który nie zna grawitacji, będzie opadanie na dno godne pogardy?

 Kiedy jastrzębieje sowa, chce wyżej latać od sokoła.

 Każdy pająk ma swoją siatkę.

 Głęboko w nas samych, daleko poza granicami naszej świadomości, wszyscy jesteśmy częścią wielkiego, niezgłębionego oceanu Natury. W każdej kropli deszczu, w każdym słońcu wschodzącym za horyzontem, wszystko to jesteśmy My.

 Przyroda to wszystko, co nas otacza, wszystko, co nie jest wytworem naszej woli. Przyroda to sztuka, której nie jesteśmy twórcą.

 Nigdy nie zakładaj, że tylko to, co niewidoczne, jest Boskie; wszakże cała przyroda sama w sobie jest Boska.