Prawdziwa rozmowa z naturą, to nic innego jak akcentowanie i podkreślanie jej piękna. To uczczenie jej przez człowieka, przez sztukę, która jest wyrazem naszej duszy.
Przyroda, która zawsze jest szczera, spełnia swoje zadanie, kojąc duszę, gwarantując spokój umysłu i odprężenie. W ciszy i spokoju natury, odnajdujemy swoją prawdę.
Gdy na pełni księżyca Gody przypadają, ładną resztę zimy z tego wysnuwają.
W listopadzie kapusty pełne kadzie.
Kłos - kolebka chleba.
W lutym, gdy zagrzmi od wschodniego boku,burze i wiatry częste są w tym roku.
Człowiek jest jak trzcina - najsłabsza rzecz w naturze - ale to trzcina myśląca.
Gdy w Palmową Niedzielę słońce świeci, pełne będą stodoły, beczki i sieci.
Na Pomorzu zboże w morzu.
Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. Jest to nasz dom. Siła, która kształtowała nasze ciało, kształtowała też nasze umysły, nasz sposób myślenia, nasze poczucie, co jest ważne i co nie. Ona nas tworzy.
