Słońce tak dobrym jak i złym świeci.
Najprędzej złapiesz węgorza, gdy idzie do morza.
Na Nowy Rok jeśli jasno, i w grzmotach też będzie ciasno.
Na Wniebowstąpienie deszcz mały, mało paszy przez rok cały.
Góry są stałymi punktami w świecie, który zawsze się zmienia; są tym, co zostaje, kiedy wszystko inne przemija. Upływają lata, dziesięciolecia, a one wciąż są tymi samymi, zapewniają nam stałość, poczucie niezmienności i ciągłości w świecie, który z dnia na dzień coraz bardziej gubi swoje kierunki.
To, co jest najpiękniejsze na świecie, jest skądinąd najbardziej nieodgadnione. Cud, który został nam dany do życia, znajduje się wszędzie w naturze. Jest w każdym drzewie, w każdym liściu, w każdym strumieniu. Wystarczy tylko umieć spojrzeć.
Z wiosną nadzieje rosną.
Każdy ptak dla swoich dzieci gniazdo ściele.
W prawdziwej nauce, nic nigdy nie jest kompletnie prawidłowe, a wszystko jest częścią procesu eumerycznego. Natomiast niezależnie od tego, ile badań przeprowadzimy, nigdy nie będziemy mogli w pełni zrozumieć natury.
Każde drzewo, każdy kęs ziemi, każdy kamień, każdy strumień musi być dla nas św. Nie tylko z powodu jego piękna, ale dlatego, że jest częścią wielkiego organizmu, do którego przynależymy.
