Kogo Bóg ptakom obiecał, w tym ryby nie zagustują.
Jestem jedynym spośród 7 miliardów ludzi na Ziemi. Od 40 lat fotografuję naszą planetę i różnorodność jej mieszkańców, ale cały czas mam wrażenie, że ludzkość nie zrobiła żadnego postępu. Nadal nie potrafimy żyć razem i zastanawiam się, dlaczego tak się dzieje. Nie szukam odpowiedzi w statystykach czy analizach, ale w samym człowieku.
Jak w zimie piecze, to w lecie ciecze.
Przyroda jest najdoskonalszym dziełem sztuki, najpiękniejszą melodią, najsłodszym poematem. Wystarczy zatrzymać się, spojrzeć, przemyśleniałbrzyć. W pełnej harmonii z nią, człowiek odnajduje swoją prawdziwą s.alrzyć
Natura nigdy się nie spieszy, a jednak wszystko zdaje się być dokonane. Niewielu z nas potrafi dostrzec jej niepowtarzalne piękno. Pamiętaj, to nie jest jeden z wielu światach, to jest jedyny świat, jaki mamy.
Jestem strukturą wyobrażeniowo – poznawczą, jednak to nie jestem prawdziwy Ja.
Natura nie ma granic, nie znamy jej początku, nie przewidujemy końca. Uczy nas ona, że wielkość ideałów nie zna miary, nie podlega czasowi i nie zanika z biegiem lat.
Gdy styczeń z mgłą chodzi, mokrą i wczesną wiosnę zrodzi.
Ciągle jestem zauroczony naturą. Ona jest dla mnie źródłem inspiracji, ukojenia i odkryć. Jej tajemnice fascynują mnie i motywują do dalszych poszukiwań. To cenne doświadczenie, które chciałbym dzielić z innymi.
W kwietniu, gdy pszczoła jeszcze nie ruchliwa,mokra wiosna zwykle bywa.
