Natura nie potrzebuje człowieka, to człowiek potrzebuje natury. Jej piękno nadaje sens naszemu istnieniu, jej siła przypomina o naszej kruchości, a jej bezinteresowność uczy dobroci.
Natura nie ma nic do ukrycia. Mówi do ciebie cały czas. Wszystko co musisz zrobić, to przestawić się na jej falę.
Czerwiec temu się zieleni, kto do pracy się nie leni.
Tylko w zbiorowości poznajemy naturę:tylko zbiorowo przeżywamy prawdziwe człowieczeństwo.
Jeśli deszcze w maju, wszystko rośnie jak w gaju.
Człowiek, ze swoim wyposażeniem
i techniką, może udawać najmądrzejszego
na Ziemi, ale kiedy stanie twarzą w twarz
z gniewem przyrody, rozumie,
że zupełnie się nie liczy.
Kiedy październik śnieżny i chłodny, to styczeń bywa zwykle łagodny.
Co dąb, to nie brzoza; co krowa, to nie koza.
A może dopiero w świecie, który nie zna grawitacji, będzie opadanie na dno godne pogardy?
Natura nie biegnie. Wtedy kiedy my spieszymy się, ona stoi nieruchomo. Ona nie zna pory roku. Każda kwiatka zna tylko jedną porę, porę swojego kwitnienia. Każda pora to dla niej wieczność.
