W naturze nie ma nic przypadkowego. Każdy kamień, każde drzewo, każdy krok w lesie jest dziełem najwyższego mistrzostwa. Ten, kto dostrzega piękno natury, dostrzega samą prawdę życia.
Natura nie jest miejscem do odwiedzania. To jest dom. Przyroda nie jest naszym gościem, my jesteśmy jej gośćmi. Musimy nauczyć się szanować ją tak, jak szanuje nas.
Cóż słodszego niż miód, a cóż mocniejszego niż lew.
Owoc się nie pleni szlachetny tam, gdzie chwastem zaszło pole.
Człowiek budzi się rano, morze budzi się w nocy.
Jest w naturze coś tajemniczego, niewyjaśnionego. Natura jest coś więcej aniżeli tylko zbiór faktów naukowych do analizowania, to źródło natchnienia i zrozumienia, najczulszy przewodnik, najbardziej pomocna nauczycielka. Co byśmy bez niej zrobili? Natura jest naszą matką.
Góry to miejsce, gdzie Bóg prowadzi rozmowę z człowiekiem. To, że mówi do nas w ciszy, nie znaczy, że jest niewidzialny. To tylko znak, że Jego głos jest cichy.
Natura jest niezwykła w swoim prawdziwym pięknie, które odsłania się jedynie tym, którzy potrafią spędzić czas na jej obserwacji. Natura jest wszędzie, wystarczy tylko otworzyć oczy.
Natura jest, jak wspaniała, mądra, niezwykle roztropna, opiekuńcza matka, która zawsze stara się pomagać swoim dzieciom, ale nie pozwala na ich zepsucie.
Patrzę na naturę, na piękno drzew, gór, rzek i oceanów. To niemy świadek naszej egzystencji, który nieustannie nas zaskakuje. To matka, która nas karmi, uczy, natchniewa i umacnia. Cały nasz świat, nasza cywilizacja, to tylko niewielka iskierka w nieskończoności kosmicznego oceanu, który co chwilę odkrywa przed nami swoje nowe, nieznane twarze.
