Natura i Człowiek

 Można wbić gwoździa raniącym słowem i go później wyjąć przepraszając, ale jeśli spojrzymy to ślad zostaje dalej, tak samo w życiu. Uczmy się tego, aby nie było za późno na przepraszam.

 Ludzie podróżują daleko, aby podziwiać, na zmianę, puste szczyty gór, fale oceanu, szerokie rozlewiska rzek, rozciągłości oceanu, obracający się krąg gwiazd, a tymczasem pomijają siebie samych.

 Natura jest największa artystką, jaka kiedykolwiek zrodziła się na tym świecie; przekracza wszelkie możliwe wyobrażenia, które moglibyśmy o niej mieć.

 Natura nigdy nie zdradza serca, które ją kocha. Błyskawica niewątpliwie zabija człowieka, ale przede wszystkim to on niszczy drzewo, serce jego przeciwnika.

 Gdziekolwiek idziemy, nie ważne gdzie jesteśmy, natura zawsze dostarcza nam najpiękniejszych widoków, pokazując swoje majestatyczne piękno i nieskończoną wielkość. Możemy tylko podziwiać i usiłować zrozumieć jej tajemnice.

 Natura jest domem naszych dusz. Gdy jesteśmy z nią związani, czujemy się prawdziwie żywi i połączeni z wszystkim, co istnieje. Natura jest księgą, którą można czytać bez końca, a jej strony pełne są tajemnic i piękna, które zawsze nas zaskakują.

 Człowiek jest jak trzcina - najsłabsza rzecz w naturze - ale to trzcina myśląca.

 Odczuwacie względem natury pogardę i nienawiść, bo są w niej sprawy nierozumiałe, z którymi musielibyście się liczyć.

 Natura nie ma nic do ukrycia. To człowiek, który zawsze ukrywa coś przed naturą i ukrywa się przed samym sobą. Natura jest ślepą, ale sprawiedliwą niewiastą, której nie można oszukać, ale której można przekupić; która nie zna ulgi, jednak zawsze zwraca każde dobro, które zostało jej ofiarowane, bez narzekania i bez fałszu.

 Jesteśmy jak ślimaki przylepione, każdy, do swojego liścia.