Fałszywe lisy ostatecznie skończą na kołnierzach Przerobieni na ozdobne futro ...

 Natura jest nieustannie pełnym wdzięku pokojem, który namalowano dla naszych oczu, tak jakby artysta chciał nam cokolwiek zakomunikować, bez wykorzystywania słów.

 Błyski ducha mogą świat wprawdzie oświecić, ale go nie mogą ogrzać.

 Czymże jest człowiek bez Natury? Niczym! Ona jest wszystkim. To matka, która go kocha, to jest mistrz, który kształtuje go i karmi go.

 Natura jest templum wspaniałych drzew. Jej zieleń to nasza święta ostroga, ku tej sióstce duch nam wciąż dąży, nie zna przeszkód, nie zna granic, nie zna trwogi.

 Gdy kot wybiera się na polowanie myszy, to chowa pazury.

 Jeśli naprawdę kochasz Naturę, znajdziesz piękno wszędzie. Natura sama w sobie jest np. tak nieskończenie bogata w szczegóły, że każdy z nich jest dla nas nieznanym światem.

 W naturze nic nie ginie... to, co raz przeminie nie umiera, lecz zmienia formę, barwę i pachnie inaczej. I tylko człowiek umiera... i tylko człowiek umiera tak, jakby nigdy miał już nie powstać... jedynie człowiek zna sens śmierci i jedynie człowiek umiera.

 W prostocie natury leży wielkość jej istoty. Ludzie, której nie szanują, tracą prawo do jej bogactw. Przywróćmy jej godność, a spełni nasze największe marzenia.

 Choćbyś naturę widłami wypędzał, ona i tak powróci.

 Natura nie zna ani nagrody, ani kary. Ona zna tylko konsekwencje. Jesteśmy częścią natury i nie jesteśmy z nią w stanie konkurować. Wciąż się uczymy, co to oznacza poszanowanie dla natury, bo to ona ma ostatnie słowo.