Natura i jej niezdobyta moc

 Dąb się powalił, a trzcina została.

 Wydaje się, że nie udała się naturzepróba ukształtowania na ziemi stworzenia myślącego.

 Nigdy nie zapominaj, że Ziemia cieszy się z czucia swoich bosych stóp i wiatry dławią się, by móc bawić się w twoje włosy.

 Dopiero w związku z wszechświata ogromem
Człowiek granice istnienia rozszerza;
Na mocy swego z naturą przymierza
Już się nie czuje bezsilnym atomem…

 Po deszczu pogoda, a po kłótni zgoda.

 Na Trzech Króli słońce świeci, wiosna do nas pędem leci.

 Dusza ma złudzenie skrzydeł. Ono ją podtrzymuje jak ptaka.

 Najcenniejszym przymiotem natury jest jej rozmaitość.

 Natura nie ma w sobie nic okrutnego, człowiek jest jedynym, który wnosi okrucieństwo do niej, bo nie potrafi zrozumieć, że cierpienie, jakie ona przynosi, jest tylko miłością, która pragnie doskonałości.

 Wielkie drzewa dają więcej cienia niż owocu.