Nie są ważne twoje tytuły, wykształcenie, pieniądze. Ważne jest tylko to, kim jesteś jako człowiek, jak traktujesz innych, i jaki zostawiasz po sobie ślad. Pamiętać trzeba, że nie można obcować z naturą ludzką, ignorując jej potrzeby poza materialnymi.
Człowiek jest wcale nie człowiekiem, dopóki nie zdołał zakwestionować w sobie człowieka. Dać człowiekowi pełną jego miarę, to znaczy pojąć go jako problem, którego rozwiązanie oznacza zarazem przekreślenie tego, co od niego oczekujemy.
Świat bez człowieka byłby piękny, ale byłby światem. Człowiek tragicznie zamienia go w naturę. Czytelnik wie, o co chodzi.
Siła perswazji jest niekiedy większa niż siła prawdy, ale zawsze mniejsza od siły prawdziwych uczuć.
Stwórca, kiedy robił człowieka, wdzięknym go uczynił i nadał mu moc. Potem, dodawszy mu mądrość i umiejętność do zrozumienia prawdy, jedynie nie odsłonił mu tajemnicy bytu. Tak właśnie został stworzony człowiek, równocześnie piękny i niewygodny.
Posiadanie instynktowne cieszy tylko te niewykształcone umysły, które grają sztucznej ozdobie swojej powierzchowności, podczas gdy autentyczna osobowość zadowala się jedynie rzeczami nabytymi przez pracę, które stanowią zaszczytną nagrodę doskonałości.
Róże są bez przyczyny – takie jakie są. Ale człowieka z różą nie powinniśmy porównywać
Czasami twoja wrażliwość sprawia, że czujesz się zbyt wielkim nieudacznikiem. Ale to jest to, co czyni ciebie silnym. Ta wrażliwość czyni cię ludzkim, prawdziwym człowiekiem.
Nie ma człowieka, który by nie miał jakiegoś daru przekonywania: oto jeden śmieszy, inny wzbudza litość, ten straszy, ów zaskakuje, tamten wdzięczy - ale wszyscy wymagają cierpliwości.
Nie tylko talent, ale przede wszystkim siła charakteru decyduje o wielkości człowieka i o znaczeniu jego działalności dla innych ludzi.
