Człowieka można zniszczyć, ale nie można go pokonać. Pamiętaj, że szlachetność nie zależy od pochodzenia, piękno nie zależy od wyglądu, a miłość nie zależy od wieku.
Naszym głównym celem w życiu jest stać się tymi, którymi naprawdę jesteśmy. Rozwijaj swój talent, nie pozwól nikomu narzucić Tobie, kim powinieneś być. Każdy z nas jest wyjątkowy i niepowtarzalny. Powinniśmy ten fakt szanować i dążyć do rozkwitu naszej prawdziwej istoty.
Łatwo jest wstydzić się zastanawiać nad sobą, wydaje się, że powinniśmy to robić tylko w samotności. Ale jest coś mocnego w rozmawianiu z innymi ludźmi: rozmawianie pomoże nam dostrzec, co naprawdę czujemy, pomoże nam zobaczyć, jak myślimy.
Żadna jednostka nie istnieje sama dla siebie, bez społeczności. Nie jesteśmy w stanie żyć samodzielnie. Świadomość, która wywyższa jednostkę ponad społeczność, stanowi pomieszanie z perspektywą.
Kiedy jesteś młody, myślisz, że wszystko, co robisz, jest oryginalne, a każda twoja myśl jest niepowtarzalna. Ale jednego dnia nauczysz się cenić powtarzalność. Zrozumiesz, że najlepsze myśli, te które naprawdę mają znaczenie, te które naprawdę wpływają na świat i twoje życie, były myślane tysiące razy. Ty nie jesteś ani oryginalny, ani wyjątkowy. Ale jesteś częścią czegoś dużo większego i to jest piękne.
Człowiek jest tym, co myśli przez cały dzień. Jakie są jego dominujące myśli, takim staje się jego życie. Dlatego ważne jest, aby zawsze myśleć pozytywnie, z nadzieją i optymizmem, bo to tworzy naszą rzeczywistość.
Najważniejsze jest nie to, co inni o nas myślą, ale to, co my sami o sobie myślimy. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak dużym wpływem dysponujemy na własne życie, emocje i samopoczucie.
Nie bądź tego pewien, że za chwilę nie będziesz inny, niż jesteś teraz. Życie to zmiana. W każdej chwili możesz zmienić swoje życie. W każdej chwili możesz się zmienić. To tylko od ciebie zależy, czy to zrobisz.
Nie można wprowadzić nikogo w stan szczęścia, jeżeli ten ktoś, choćby w najmniejszym stopniu, nie zaznał jego osobiście. Wszak i szczęścia nie można dać, jak ręką. To musi wytrysnąć spoza wszystkiego, z nas samych.
Znałem kiedyś kogoś, kto twierdził, że znamy tylko tyle osób, na ile nas stać. I myślę, że miał rację. Znamy tylko tyle osób, na ile nas stać na porażki.
