Najlepszym sposobem na przewidzenie przyszłości jest jej kreowanie. To, kim jesteśmy dzisiaj, wynika z naszych myśli wczoraj, a nasze obecne myśli budują nasze życie jutro: nasze życie jest dziełem naszej umysłu.
Czyż nie jest paradoksalne, że w nas, osoby tak bliskie, tak ściśle związane, mogą być tak od siebie różne, nie mające nic wspólnego, obce?
Razem potrafimy tak wiele, sami tak bardzo mało. Pojedynczo jesteśmy tylko kroplą. Razem stanowimy ocean.
Człowiek zawsze ceni to, co wysoko, do czego trudno dojść. Pracuje, męczy się, pokonuje, dąży, nie ustaje. A gdy już osiągnie? Zza gór, zza granic, zza zasłon dymów, pojawia się coś jeszcze, coś dalekiego. I znów podąża.
Nie ma jednej prawdy. Wszyscy obecni w pokoju mają swój kąt widzenia, swoje doświadczenie, swoją interpretację. To nie znaczy, że ktoś ma rację, a ktoś nie. To znaczy, że dzielimy się doświadczeniami, a nie obiektywnymi faktami.
Nie jest ważne, czy jesteś bogaty, ani to, co osiągnąłeś. Ważne jest to, kim jesteś jako osoba, jak obchodzisz się z innymi i jakie masz wartości.
Nie jest ważne, co jest narzucone z zewnątrz, ale to, co jest tworzone z własnej wewnętrznej wolnej woli. Biorąc pod uwagę osobę ludzką, najważniejsze jest to, co ona sama z siebie czyni - to jest prawdziwe jej „ja”.
W każdym człowieku jest coś, czego w żadnym innym nie ma. Znajdź to i podkreśl. To jest droga do oryginalności.
Wielką sztuką jest umieć zrozumieć, co ktoś próbuje nam powiedzieć. Czy to przez słowa, czy przez milczenie. W drugim przypadku jest to trudniejsze, ale tym bardziej satysfakcjonujące.
Nigdy nie żałuj, że kogoś pokochałeś. Zawsze żałuj, że kogoś zranione, bo zraniona dusza do końca życia pamięta ból. A serce, które pokochało, zawsze będzie umiało kochać dalej.
