Ludzie nie mają pojęcia o swojej prawdziwej naturze. Jesteśmy tacy, jakimi nas widzą inni. Nasze cechy nie zależą od nas, ale od naszego otoczenia.
Nigdy nie będziemy mieli silnej poczucie samooceny, jeśli inny człowiek, sytuacja lub zdarzenie ma moc określania naszej wartości.
Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo. Ci, którzy mają stworzyć coś pięknego, muszą używać noży, młotów, pilników, zapuszczają dłonie w skwierczący płomień. Są rany, blizny, poparzenia. Ale potem jest coś, co trwa, daje piękno i radość.
Nie jest ważne, co myślą o tobie inni ludzie. Ważne, co myślisz o sobie samym, najważniejsze jednak jest to, jak o tobie myśli Bóg.
Ludzie są zawsze wyjątkowi. Nie ma dwóch identycznych ludzi. Tak samo jak nie ma dwóch identycznych liści na drzewie. Nie ma dwóch identycznych kamyków na morskim brzegu. Każdy jest inny, każdy jest wyjątkowy, każdy zasługuje na szacunek.
Twoja postawa, więcej niż zdolność, pokaże wysokość Twojego charakteru. Postawa, to lusterko, w którym pokazujemy światu nasz prawdziwy obraz.
Siła perswazji jest niekiedy większa niż siła prawdy, ale zawsze mniejsza od siły prawdziwych uczuć.
Najważniejszy jest charakter, bo to on kształtuje nasze postrzeganie świata i decyduje o naszych czynach. Talent, inteligencja, uroda, zasoby, wszystko jest drugorzędne.
Bóg, który Cię stworzył bez Ciebie, nie zbawi Cię bez Ciebie. Z tego wynika, że nawet najmądrzejsza osoba nie może niczego osiągnąć bez pomocy Boga.
Nic tak bardzo nie poniża człowieka jak świadomość, że jest w stanie wszystkiego. Wyobraźnis jest przede wszystkim czymś co go ogłupia.
