Praca jest podstawowym warunkiem wszelkiego dobra, zarówno materialnego, jak i duchowego. Nie ma nic za darmo. Jeżeli coś kosztuje mniej pracy, to dlatego, że ktoś inny włożył więcej swojej pracy.
Praca bez przyjemności staje się zniewoleniem. Człowiek powinien pracować nie tylko po to, by żyć, ale żyć po to, by coś tworzyć. W przeciwnym razie życie staje się ciężarem, a nie przygodą.
Znajdź coś, co kochasz robić, a nigdy nie będziesz musiał pracować w swoim życiu.
Przez pracę człowiek uczy się sprawności i doskonałości, nabiera sił i jednocześnie umie posługiwać się swoim potencjałem, idzie naprzód i zyskuje wzrost moralny. Przeciwnie, lenistwo pociąga za sobą ugasicie, zobojętnienie, ocieplętwienie.
Praca bez refleksji, samokrytyki, ciągłego sprawdzania efektów i poprawiania błędów to nie praca, ale zabijanie czasu, a czas to życie, więc jest to rodzaj samobójstwa.
Sukces to nie koniec, porażka to nie katastrofa, to jedynie determinacja, że jesteśmy na właściwej drodze. Praca to coś, co dajemy od siebie, ale satysfakcja to coś, co dostajemy w zamian.
Nie oglądaj się za siebie, idź do przodu. Pracuj i nie trac czasu na to, co było, bo to nie wróci. Żyj teraz i tu. Poświęcaj swój czas i energię na teraźniejszość, bo tylko ona jest dla ciebie ważna i prawdziwa.
Praca jest zaszczytem, nie karą. To sposób na spełnienie i osiągnięcie. To znalezienie naszej wartości, godności, naszej istoty w świecie. To korzyść dla nas samych i dla wszystkich. To błogosławieństwo Boże, a nie próba człowieka.
Twoja praca zapełni dużą część twojego życia, a jedynym sposobem na bycie naprawdę usatysfakcjonowanym jest robienie tego, co uważasz za wielką pracę. A jedynym sposobem na robienie wielkiej pracy jest kochanie tego, co robisz.
Praca daje człowiekowi nie tylko chleb, ale też godność, poczucie wartości, możliwość realizacji. Bez pracy człowiek jest jak ptak bez skrzydeł.
