Każdy, kogo kochasz, zasługuje, by przynajmniej raz w tygodniu jedliśmy kolację przy świecach, niezależnie od tego, czy masz rodzinę, czy nie. Nie pracuj tak dużo, że zapominasz o tym, co jest ważne.
Praca uczciwie wykonana daje człowiekowi wewnętrzną satysfakcję, że przyczynił się do dobra społecznego. To nie tylko obowiązek, ale i przywilej.
Twoja praca zawsze wypełni dużą część Twojego życia, więc jedyną drogą do prawdziwej satysfakcji jest robienie tego, co uważasz za wielkie. A jedynym sposobem na robienie wielkich rzeczy jest pokochanie tego, co robisz.
Pracuj z całego serca i z pasją, nie tylko dla pieniędzy. Odnajdź pracę, którą pokochasz, to da Ci zadowolenie i spełnienie.
Praca nad sobą to najważniejsza praca w życiu. Bądź zawsze uważny na to, co jest do zrobienia. Jeżeli jest to zbyt trudne dla ciebie, to jest to właśnie to, nad czym powinieneś obecnie pracować.
Praca nie tylko nie jest hańbą, ale i wielką cześcią; największą po cnotach. Cnota to jest cel, praca to jest środek do niego.
Jeśli naprawdę kochasz to, co robisz, jeśli masz w sobie pasję, a nie zniechęcenie, wniosłeś już swój wkład w człowieczeństwo. Niektórzy nazywają to pracą, ale to nie praca. To twoje prawdziwe życie.
Praca, którą lubisz, usuwa z życia łańcuch niewolniczej rutyny i zmienia go w łańcuch złoconych dni pełnych zadowolenia.
Praca jest najwyższą formą egzystencji człowieka. Dlatego też odcinasz człowieka od pracy, zamykasz go w sytuacji bezczynności, skazujesz go na niebyt, skazujesz na to, żeby sam sobie zadał pytanie o sens swojego jestestwa - czy to jest człowieczeństwo?
Praca nie jest czymś, co robimy, żeby zarobić na życie, ale to, co nas kształtuje jako osoby i buduje nasz charakter. Stąd też siła pracy, sama w sobie, wynika nie tyle z wysiłku fizycznego, ile z determinacji i zaangażowania.
