Zawsze sądziłem, że praca to nie tylko konieczność zarobkowania, ale i pewna moralność, sens, cel. Życie bez pracy mi się wydaje płą tanim. Podobnie zresztą i praca, która nie sprawia przyjemności.
Praca jest największą sztuką, a kto jest sztuką najbardziej miłujący, ten najchętniej nieustannie pracuje.
Praca to fundament całego życia społecznego. Bez niej nie ma nauki, sztuki, religii, polityki, społeczeństwa, mężczyzn, kobiet, ludzi.
Wybierz pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować ani jednego dnia w swoim życiu.
Twoje działanie stanie się Twoją pracą kiedy przestanie być obowiązkiem. To skieruje Cię ku mistrzostwu umiejętności.
Praca jest najwyższą formą egzystencji człowieka. Dlatego też odcinasz człowieka od pracy, zamykasz go w sytuacji bezczynności, skazujesz go na niebyt, skazujesz na to, żeby sam sobie zadał pytanie o sens swojego jestestwa - czy to jest człowieczeństwo?
Praca, którą lubisz, jest wolnością, nie obowiązkiem. Jeśli kochasz to, co robisz, nie ma dnia, który byłby stracony, każdy moment jest wykorzystany do pełni.
Prawdziwa satysfakcja zawodowa ma miejsce tylko wtedy, kiedy Twoja praca staje się Twoją pasją, a Twoja pasja staje się Twoją pracą.
Najszybsza droga do osiągnięcia sukcesu to praca własna. Nie oczekuj, że ktoś zrobi coś za Ciebie, bo nikt nie zrobi tego tak dobrze jak Ty. Musisz brać sprawy w swoje ręce i nie bać się popełniać błędów. To one stanowią najlepszą lekcję. Nie jest ważne jak długo coś robisz, ale jak wiele wkładasz w to co robisz.
Praca nie jest czymś, od czego powinniśmy uciekać. Właśnie w pracy najgingliśmy się realizować, święcić, a przede wszystkim pokochać. Praca to nie tylko obowiązek, ale przede wszystkim prawo człowieka, który chce być odpowiedzialny nie tylko za siebie, ale i za innych. Praca to również przywilej, bo poprzez nią otrzymujemy wynagrodzenie, które pozwala nam żyć, ale również dzięki niej można przyczytać się do dobra wspólnego.
