Praca nie jest człowiekiem, nie ma prawa domagać się od nas poświęcenia życia.
Musisz pracować z sercem, jeśli zamierzasz jakiekolwiek płony czerpać z pracy. Robienie czegoś połowicznie, z marszu, to strata czasu, a pomijając efekty fizyczne jakie wywołuje taka postawa, przede wszystkim mówię tutaj o straconych chwilach, które nigdy nie wrócą.
Praca na ojczyste dobro niech będzie dekoracją naszego życia, a jej wytrwałość niech będzie dowodem naszej wiary i miłości do Ojczyzny.
Praca bez pasji jest jak jedzenie bez smaku. Człowiek musi robić to co kocha, a nie to co musi. Dopiero wtedy praca staje się przyjemnością, a nie obowiązkiem, i przynosi prawdziwą satysfakcję.
Praca nie jest czymś, co musisz robić, kiedy nie możesz być na rybach. To wielki dar, wielka nagroda. To twoja szansa. Więc na miłość boską, przestań marudzić i mówić, że nie sprawia ci przyjemności. To najlepsza zabawa, jaką kiedykolwiek dostaniesz, póki jeszcze będziesz mógł chodzić na dwie nogi.
Praca jest niezwykłym elementem naszego życia. Nie jest ani darem, ani karą, ale sposobem na osobisty rozwój, duchowe zrozumienie i prawdziwe szczęście. To więcej niż tylko środek do zdobycia środków do życia.
Wybierz pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować ani jeden dzień w swoim życiu.
Bez pracy nie ma kołaczy. Kto nie próbuje, nie wie jak to jest. Kto nie pracuje, ten nie pomaga sobie ani innym. Kto nie pracuje na sukces, ten pracuje na porażkę.
Pracy, której nie kochasz, nie da się ukochać, bo jest jak złożony zegar, gdzie każda część musi doskonale pasować. A jeśli coś nagle przestaje, trzeba to natychmiast naprawić, inaczej cała machina się zatrzyma.
Cenię sobie wartość ciężkiej pracy i determinacji. Nie ma skrótów do prawdziwego sukcesu, wszystko zależy od dyscypliny, wysiłku i nieustępliwości.
