Praca nie uśmierca. Niepracowanie uśmierca. Kiedy nagle zostajemy pociągnięci na bok i nie mamy złudzenia, że robimy coś strasznie ważnego – bardzo szybko stajemy się starymi, spróchniałymi i śmiertelnymi. Praca to sekwencja. Praca to rytm.
Praca zespołowa to umiejętność tolerowania chrapania innych, kiedy śpisz. To jest coś, na co pierwszy raz natrafiamy w przedszkolu, a później w małżeństwie. To jest niesprawiedliwość pracy zespołowej, z którym musimy nauczyć się radzić sobie.
Praca daje człowiekowi poczucie godności i niezależności. Praca jest źródłem ducha, kształtuje charakter i buduje osobowość.
Twórczość to nie hobby, to nie mydlenie figurek, ale najważniejsza rzecz, którą robisz w życiu pracując na pełny etat. Twórczość to praca.
Praca daje człowiekowi poczucie wartości, dyscyplinę i cel do dążenia. Bez pracy człowiek staje się bezradny i zniechęcony.
Praca jest cenniejsza niż złoto, droższa niż perły. Dzięki niej zdobywasz wszystko, czego tylko pragniesz. Przemienia leniwca w męża czynu, słabego w silnego, niewykształconego w mędrca.
Praca jest cenna tylko wtedy, kiedy stawia przed nami trudności, których pokonanie zmusza nas do mobilizacji wszystkich sił i zdolności.
Pracujcie nieustannie i szczęśliwie. Praca wznosi umysł i daje mu siłę, aby sprostać zmaganiom z losem. Kto nie pracuje, ten nie powinien też jadać.
Praca to coś więcej niż tylko zarobek. To sens i cel. Bez pracy, zdecydowanie, nie mamy żadnej dyscypliny. Wiele osób bez pracy oddaje się rozpaczy, alkoholowi albo prokrastynacji.
Praca nad sobą to najważniejsze zajęcie, które można sobie wyobrazić. Nadaje sense nasza codzienności i sprawia, że dzień po dniu stajemy się lepszymi ludźmi.
