Czasem człowiek mówi prawdę, choć myśli że kłamie.

 Uznaliśmy prawdę za bóstwo a teraz okazuje się, że jest to bóstwo które ma tylko jedno oko. A więc że jest ono tylko półbogiem, bogiem z jednym okiem: czy nie jesteśmy gotowi do tego, aby się z nim pożegnać?

 Nic, co jest prawdziwe, nie jest dla mądrości bez znaczenia.

 Czasem życie w kłamstwie jest łatwiejsze niż stawienie czoła prawdzie.

 Nie potrafimy
smakować życia, jakie jest, bo jego zwyczajność przegrywa z oglądaną codziennie obietnicą życia,
jakie mogłoby być.

 Prawda nie jest dla nas narzędziem, którego używamy, dzięki temu, że znamy jej definicję, my żyjemy w prawdzie, pływamy w prawdzie jak ryby w wodzie, i nawet, jeżeli jesteśmy dobrzy pływacze, nie wiemy na czym w rzeczywistości polega to, w czym pływamy.

 W tej chwili jesteśmy zbyt biedni, aby kupować tanie rzeczy. To prawda, której nie znamy, bo jest dla nas niewygodna. Wszystko jest twarde, dopóki nie jest łatwe.

 Istnieją miliony oblicz prawdy, ale prawda jest tylko jedna.

 Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na jakiś czas, ale nie zniknie.

 Niejedna prawda została zatajona dlatego, że jej wyjawienie przyniosłoby więcej szkód niż korzyści. Lecz człowiek powinien wiedzieć, że istnieje taka prawda, ponieważ unikać prawdy, to jak uciekać przed sobą samym.

 Nikt nie chce słuchać prawdy, kiedy bezpieczniejszym dla niego jest żyć w błędzie, bo łatwiej przetrwać - zarówno dla jednostki, jak i dla społeczeństwa.