A praktyka, jak wiadomo, jest najlepszym kryterium prawdy.

 Nigdy nie pamiętaj kłamstwa, które powiedziałeś, jeśli zawsze mówisz prawdę. Wówczas nie musisz się niczego obawiać.

 Oczekując ciepła drugiej osoby, niekiedy można zamarznąć.

 Czy można uznać coś za prawdę, jeśli nie ma na to dowodów? A jeśli są dowody, to czy są one wystarczające, aby potwierdzić tę prawdę? A co, jeśli prawda jest nieznośna, czy powinniśmy ją ignorować? Czy prawda może w ogóle być niezrozumiała? Musimy ciągle szukać prawdy i dążyć do jej poznania, bez względu na wszystko.

 Czasem, mówiąc prawdę, trzeba znać jej granice. Nie cała prawda o nas samych jest dobra dla nas. Czasem lepiej jest nie mówić wszystkiego.

 Prawda nie jest odkrywana, prawda jest zaprzeczeniem tego, co byliśmy skłonni przyjąć. Prawda to ten moment, w którym przestajesz wierzyć w to, co doświadczałeś

 Ilu trzeba prawd, aby powstało kłamstwo?

 Ciągle jesteśmy tylko na początku prawdy i pewnie będziemy zawsze na początku. Prawda jest niezgłębiona. Człowiek może tylko pogrążać się w jej głębi.

 Prawda jest zawsze konkretnej osobie. Nie ma czegoś takiego jak prawda 'absolutna' albo 'obiektywna'. Prawda, jaką rozumiem ja, może nie być prawdą dla ciebie. Ale musimy zbadać między sobą, czym jest 'prawda', nie akceptując ślepo tego, co mówią eksperci

 Dziś brak nam hamulców, a zapie*dalamy w stronę przepaści...

 Kto mówi prawdę, do śmierci jest wyszydzany. Kto mówi prawdę z dzieciństwa, do trumny dzieckiem zostaje. Nie daj, Panie, dzieciom prawdy, zamiast mleka i chleba.