Cienie kłamstwa są tylko wtedy długie, kiedy stoi nisko słońce prawdy.
Nigdy nie uważajmy prawdy za coś, co zależy od nas. Prawda jest stanem rzeczy, a nie tym, co my o niej myślimy.
Człowieka zawsze można ocenić po tym, jak się odnosi do prawdy. Ceni ją sobie bądź jej się boi, kłamie bądź prawdę mówi. Ale prawda jest tylko jedna.
Kto by tam czytał gazety. Nie po to są gazety, żeby prawdy się z nich dowiadywać.
Istnieje coś, czego nie umiemy zauważyć, ponieważ zawsze jest to przed naszymi oczami. Ale nawet gdybyśmy już to zauważyli, to znowu moglibyśmy to stracić.
Nienawidzę morderców, na przykład, ale kto może powiedzieć, co by się ze mną stało, gdybym wypadł ze slepych okien na radzieckie bagnety. Przeznaczenie jest tajemnicą, nienawidzę morderców, ale… kocham prawdę
Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na moment, ale nie zdołasz jej zatrzymać na zawsze. Prędzej czy później prawda wyjdzie na jaw, a jej światło rozświetli ciemności kłamstwa.
Ciągle jesteśmy tylko na początku prawdy i pewnie będziemy zawsze na początku. Prawda jest niezgłębiona. Człowiek może tylko pogrążać się w jej głębi.
Chociaż kłamstwo jeszcze istnieje – doskonali się tylko prawda.
Nigdy nie oszukuj siebie, zamiast tego zrozum to: trudność i ból wiedzy prawdy wynagradza uwolnienie się od kłamstwa.
