Najprościej jest mówić prawdę, bo w przeciwnym razie trzeba by pamiętać, co się mówiło.
Prawda jest jak deszcz, często budzi zdziwienie, który ma parasol, a który nie. Tylko niektórzy z nas doceniają jej czystość, gdy spada na nasze głowy. A reszta biegnie jak zwariowana do najbliższego schronienia.
Prawda jest jak słońce. Można ją chować na jakiś czas, ale nie da się jej zatrzymać. Człowiek zawsze powinien dążyć do prawdy, nawet jeśli jest bolesna czy nieprzyjemna. Bo prawda jest jedyną rzeczą, która pozwoli nam prawidłowo zrozumieć otaczający nas świat.
Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na jakiś czas, ale nie zniknie.
Prawda jest jak olej - zawsze wypływa na powierzchnię. Jednak, aby to zrozumieć, musimy obserwować, być cierpliwymi i umieć czytać znaki, które niesie za sobą los.
Żyjemy w świecie, gdzie kłamstwo jest przystosowane do wyglądu, a prawda do urody. Dlatego zawsze prawda wydaje nam się brzydka.
Własne błędy są najtrudniejsze do zauważenia, a najłatwiejsze do obrony. Prawda jest taka, że zawsze ktoś na świecie jest mądrzejszy od ciebie. Zawsze ktoś robi coś lepiej niż ty. Zawsze znajdzie się ktoś, kto zna prawdę, której ty się boisz.
Prawda nie błyszczy i nie rzuca się w oczy.
Cóż za cud, ten nasz umysł; tak bezkresny, tak nieskończony, pełen nieograniczonych możliwości! Dlaczego więc wpadamy w tę pułapkę ograniczeń? Dlaczego decydujemy, że jest tylko jedno prawidłowe rozwiązanie, jedna prawda?
Niezłomna prawda, chociaż może być przerażająca i nieprzyjemna, zawsze wyzwala nas do rzeczywistości, która jest zawsze ostatecznie naszym prawdziwym domem.
