Urojenie świata urojonego. To prawda.

 Nie mamy jeszcze na tyle miłości do prawdy, by uważać na to, w jakim mniemaniu jest ona u tych, którym mówimy prawdę.

 Nigdy nie przestawaj szukać prawdy. Nawet jeśli spotka Cię cela i gwizdki. Bo kiedy odnajdziesz prawdę, odnajdziesz siebie.

 Skoro nie możesz powiedzieć prawdy
ludziom, na których najbardziej ci zależy,
w rezultacie samego siebie też oszukujesz.

 Na zdjęciu jestem, ale to nie ja. Jestem tym, który jest na zdjęciu. Ale jestem tym, który patrzy na zdjęcie. Tak więc jestem na zdjęciu, ale i poza nim. Na zdjęciu jestem ciałem. Poza zdjęciem jestem duchem. Ciało jest prawdą ciała, duch jest prawdą ducha. Ale ciało bez ducha jest kłamstwem. Duch bez ciała jest kłamstwem. Tylko ciało i duch razem są prawdą. Prawdą człowieka.

 Prawda zawsze istnieje, tylko czeka na to, by ją odkryć. Jest jak światła, które są ukryte przez osłonę ciemności. Kiedy przychodzi słońce, ciemność ustępuje. Tak samo jest z prawdą: kiedy przychodzi jej czas, nie ma siły, która mogłaby ją zatrzymać.

 Nigdy nie mamy dostatecznie dużo odwagi, by uwierzyć w to, że prawda może bywać jeszcze prosta.

 Bo prawda jest taka, że najlepiej się do nikogo i
do niczego zbytnio nie przywiązywać.

 Prawda jest jak lew. Nie musisz obronić lwa. Puszczony wolno, lew obroni siebie samego.

 Prawda zawsze wychodzi na wierzch, dlatego zaraz musi dawać nura.

 Przyjdzie czas, że ludzie zwariują, i kiedy zobaczą kogoś, kto nie zwariował, obrzucą go kamieniami, wołając: Ty jesteś nienormalny!