Prawda niekiedy jest trudna do przyjęcia. Ale nie przyjmowanie prawdy nie czyni jej mniej prawdziwą.
Nawet najgorszą prawdę łatwiej jest znieść niż najbardziej litościwe kłamstwo.
Pod każdą łatką, która mnie przykleją, jestem inna, nie taka, jak mówią, jestem inna, nie wiem kim, lecz wiem, że prawda jest zawsze jakaś inna.
A jak myślisz, skąd biorą się mądrości ludowe? To po prostu czysta prawda.
Prawda jest jak słońce. Możesz ją ukryć na chwilę, ale nie zniknie. Prawda zawsze wraca i oświetla ciemności.
Nie mamy jeszcze na tyle miłości do prawdy, by uważać na to, w jakim mniemaniu jest ona u tych, którym mówimy prawdę.
Nic nie jest prawdziwe, wszystko jest dozwolone.
Najważniejsze jest nie to, co mówimy, ale to, co piszemy. Pióro nigdy nie kłamie. Pismo przedstawia nasze prawdziwe ja, pokazuje całą naszą istotę, niezależnie od naszych uczynków.
Nic nie jest bardziej drogocenne niż prawda. Ale z prawdą jest jak z bursztynem: często mało cenna, bo zbyt powszechna.
Nie da się ukryć prawdy na dno butelki wina. Można ją tam wrzucić, przykryć korkiem, powiedzieć sobie, że już nie istnieje, ale kiedy butelkę otworzysz, prawda zawsze się wydostanie. Jest jak ten zły pieniądz, który ciągle wraca.
