Prawda, choćby niezwykle trudna do przyjęcia, leży u podstaw wszelkiego prawdziwego postępu. Bez pełnego zrozumienia rzeczy nie można uzyskać władzy nad nimi.
Najtrudniejszą rzeczą na świecie jest mówić myśląco, jasno i jednocześnie zrozumiale. To, co w prawdzie ważne, twórcy wymyślają na nowo.
Błądzić jest rzeczą ludzką. Z człowiekiem zdarza się błądzić, lecz błąd jest prawdą człowieka. Człowiek byłby doskonałym, gdyby nie mylił się, a więc gdyby nie był człowiekiem.
Prawda jest jak tlen. Możemy ją zatruwać, ale nigdy nie zdołamy jej całkowicie zniszczyć. I pomimo wszystko, niezależnie od tego, ile będzie jej jeszcze w powietrzu, stara się ona przedostać do naszych płuc, do naszego serca, nawet jeśli przez moment pomyślimy, że umiemy jej unikać.
Człowiek, który kłamie sobie, i o tym samym oszukuje, traci w końcu zdolność rozpoznawania prawdy, zarówno w sobie, jak i w innych ludziach.
Wszystko ma swój początek, nawet najdłuższa droga. Najważniejsze to nie przestawać pytać. Cudowne jest istnienie umysłu, który wciąż zadaje pytania.
Prawda nie jest ani radosna, ani smutna,
ani dobra, ani zła. Jest po prostu prawdą.
Człowiek nigdy nie może wiedzieć, co powinien pragnąć, bo żyje tylko jedno życie i nie ma sposobu, by je porównać z jego poprzednimi życiami, ani w jakikolwiek sposób je poprawić w swoim następnym życiu.
Prawda jest jak słońce, można na nią spojrzeć tylko przez ciemne okulary, inaczej oślepnie.
Prawda jest zawsze konkretna. W ogóle prawda zawsze jest twarda, trudna, niemiła, niewygodna, zasloną odruchów obronnych i subiektywnych światów podmiotów, które ją znoszą. Ale wybawienie jest tylko w prawdzie. Wszystko poza nią, to piekło. Piekło kłamstwa, samokłamstwa, iluzji, wyłudzeń, wykrzywień, fałszu.
