Ten przyjaciel, co prawdę mówi.

 Przyjaźń to skomplikowana forma prostoty, jest jak książka łatwa do przeczytania, ale trudna do zrozumienia, jest jak muzyka, która może dźwięczyć szorstko, ale dalej jest melodią.

 Brat obrażony - trudniejszy do zdobycia niż miasto warowne.

 Prawdziwa przyjaźń to nie chwila, to nie dzień, nie miesiąc i nie rok. To całe życie. I jeżeli na świecie jest cokolwiek niezmiennego, to tylko Ona. Prawdziwa przyjaźń jest jak zdrowie, jej wartość doceniamy, gdy już jej nie ma.

 Jak ludzie za sobą tęsknią to się spotykają a nie tylko gadają, że bardzo, bardzo tęsknią.

 Przyjaźń. To nie tylko słowo, lecz emocje, uczucia, zrozumienie, troska, lojalność. To coś więcej niż obecność, to nieobecność, która nadal czuje się obok. To cisza, która nie jest niewygodna. To uznanie: 'Bez względu na to, co się stanie, jesteś moim przyjacielem.'

 Niemożliwością jest, by przyjaciele doceniali nas bardziej, niż my ich, ponieważ od czasu i uporu zależy moc przyjaźni, a upór i cierpliwość są znów obdarzone możliwością wspólnego wzrastania.

 Prawdziwego przyjaciela poznasz nie w chwilach radosnych, gdy wszyscy chcą się z tobą bawić. Prawdziwego przyjaciela poznasz wtedy, gdy przyjdzie ci smutek i niepowodzenia. Wtedy, gdy wszyscy odwrócą się od ciebie, prawdziwy przyjaciel zostanie.

 Prawdziwa przyjaźń to nie to, co czujesz, kiedy jesteś z kimś. To jest to, co czujesz, kiedy są daleko od ciebie. To jest to, co czujesz, kiedy są szczęśliwi, kiedy są smutni, kiedy są wystraszeni. Prawdziwa przyjaźń to nie jest to, co czujesz, na twarzy, ale to, co czujesz, w sercu.

 Tylko książki są przyjacielem, który nigdy cię nie zawiedzie.

 Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwa ciała, jeden serce bijące w dwóch ludziach.