Gdzie interes dmucha, przyjaźń krucha.

 Przyjaciel w potrzebie jest lepszy niż cisza morska po burzy.

 Prawdziwa przyjaźń jest jak zdrowie, nie zdamy sobie z niej sprawy dopóki ona nie zniknie.

 Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwa ciała, to jedno serce bijące w dwóch piersiach.

 Powiedział mi - rzekł Mieszek - Przysłowie niedźwiedzie:Że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie.

 Przyjaźń to jedno serce zamieszkujące dwie dusze. To uczucie to nie tylko dzielenie radości, ale także wspólne cierpienie. Przyjaźń to bezinteresowność, lojalność, to bratnie dusze, które nie dzielą troski o dystans.

 Wspaniałe jest obcowanie z przyjacielem, nie mówić o niczym i przechodzić przez cały dzień, nie mówiąc prostej rzeczy, a czując, że jest to najpiękniejszy z dni.

 Przyjaźń to nie tylko cenne skarby, to przede wszystkim troska, zrozumienie, nigdy śpiąca czujność, a przede wszystkim czytelne oblicze, które nawet w czasie burzy mówi: jestem z tobą.

 Przyjaźń to jedyny cement, który będzie zawsze trzymać razem świat. Przyjaciel to na tyle silna osoba, by powiedzieć Ci prawdę, nawet gdy wiesz, że prawda może boleć. Przyjaźń polega na zrozumieniu, nie tylko na zgodzie; jest to odporność na błądzenie, a jednocześnie lojalność w błędzeniu.

 Przyjaciel to ten, kto zna cię takim, jaki jesteś, rozumie, gdzie byłeś, akceptuje, czym jesteś teraz, i pozwala ci rosnąć.

 Prawdziwa przyjaźń to nie rzecz, którą możesz mieć w obfitości, lecz rzadki skarb, który nad większość darów ceniony jest wyżej.