Powstaje pytanie, czy kiedykolwiek należy ...

 Kamień z ręki przyjaciela jest jabłkiem.

 Chrystus nie nakazał nam być przyjaciółmi - nakazał nam być braćmi.

 Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, by kogoś nieustannie obdarowywać i obciążać go długiem wdzięczności. Prawdziwa przyjaźń polega na tym, żeby być blisko, kiedy jest najgorzej, to znaczy kiedy dług już dosiągnął wierzchołka i kiedy nie ma już z czego spłacać.

 Trzy rzeczy nie da się ukryć: kaszel, bieda i miłość. Czwartą z tych rzeczy jest przyjaźń. Przyjacielem nie staje się się od razu. Przyjaźń to nie tylko chwila zauroczenia jak w miłości, to wspólne przeżyte doświadczenia, walka z codziennością, to niekończące się opowieści wieczorami przed snem, to radość z sukcesów drugiej osoby, to wsparcie w trudnych chwilach. Przyjaźń to cennik wartości, które posiadamy.

 Wierny bowiem przyjaciel potężną obroną, kto go znalazł, skarb znalazł.

 Przyjaciel jest tym, kto daje ci pełną wolność by być sobą - i szczególnie kochać cię, gdy ty nie możesz pokochać samego siebie.

 Fałszywi przyjaciele wierzą w plotki. Prawdziwi przyjaciele wierzą w ciebie.

 Prawdziwa przyjaźń to nie tylko chwila, to nie pracę, to nie pieniądze, to jest coś więcej to jest miłość, to jest prawdziwa przyjaźń, bez której nie ma życia.

 Przyjaźń to nie tylko cenny dar, ale także stałe zobowiązanie. Nie przez przypadek mówi się, że nie można mieć dużo prawdziwych przyjaciół. Na przyjaźń trzeba poświęcać czas, trzeba się wysilać, trzeba być wiernym, nawet kiedy przyjaciel jest daleko.

 Przyjaźń to wszystko. Przyjaźń jest więcej niż talent. Jest więcej niż rząd. Jest prawie równie ważna jak rodzina.