
Prawdziwą przyjaźni poznaje się w biedzie.
Prawdziwą przyjaźni poznaje się w biedzie.
W przyjaciołach powinniśmy szukać
tego, co w nich najlepsze, i obdarzać
ich tym, co w nas najlepsze. Wtedy
przyjaźń będzie największym skarbem życia.
Nie tak bardzo potrzebna jest pomoc przyjaciół, ile wiara w ich pomoc.
Przyjaźń jest jednym z najpiękniejszych uczuć. To nie jest coś, co można nauczyć. To jest coś, co czujesz w sercu. To jest coś, co daje ci siłę, kiedy jesteś słaby, i coś, co cię podnosi, kiedy upadasz.
Przyjazń jest jak zdrowie: nie czujemy jej wartości dopóki jej nie utracimy. Mamy je, ale nie zastanawiamy się co by było, gdybyśmy je stracili.
Przyjaźń jest jedynym cementem, który zawsze będzie mocno trzymał razem świat. Przyjaciel jest tym, kto zna wszystkie twoje historie. Przyjaciel to ten, kto tworzy nowe historie z tobą.
Chodź z nami, przyjacielu...
Prawdziwa przyjaźń jest jak zdrowie, nie zdajemy sobie sprawy z jego wartości do czasu, gdy je stracimy.
Dobrą rzeczą jest mieć przyjaciół. Złą, potrzebować ich.
Bycie szczerym może nie da
ci zbyt wielu przyjaciół, ale zawsze da Ci tych właściwych.
Idziesz na spotkanie ze starym przyjacielem i chcesz się przed nim otworzyć. Jeśli nie całkiem, to przynajmniej chcesz mupowiedzieć, co się w tobie kotłuje. Ale on spieszy się. Rozmawiacie o wszystkim i o niczym. Zostajesz bardziej samotny i pusty niż przed spotkaniem.