Prawdziwą przyjaźni poznaje się w biedzie.

 Przyjaciel to osoba, która zna cię na wylot, a ciągle cię lubi. Nie jest zazdrosna o twój sukces, nie ubliża ci, nie mówi za twoimi plecami źle o tobie. Przyjaźń to zrozumienie, zaufanie, podobne myślenie, wspólnie spędzony czas, to pomoc w trudnych chwilach.

 Człowiek, który nie ma żadnej przyjacielskiej pamięci, jest jak człowiek, który nie ma żadnej lewej ręki. Jest to zawsze najbliższy do ideału przyjacielskiej wzajemności.

 Wszystkie wielkości świata nie są warte tyle, co dobra przyjaźń.

 Często idziemy przez życie obok siebie, ale nie razem. Przyjaciel to ten, kto prowadzi cię za rękę i dotyka twojego serca.

 Przyjaźń to najpiękniejszy darem, jaki możemy otrzymać. To siła, która daje nam poczucie bezpieczeństwa, wsparcia w trudnych chwilach i radość w szczęśliwych momentach. To nieoceniony skarb, który warto pielęgnować każdego dnia.

 Czasami bardzo potrzebujesz
przyjaciela, ale nikogo nie ma w pobliżu.

 Prawdziwe przyjaźnie nie są nigdy zapomniane, żyją w sercu, a nie w umyśle. Możesz zawsze wrócić do nich.

 Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, żeby patrzeć na siebie nawzajem, ale na to, żeby patrzeć w tym samym kierunku. Pomaga ci, gdy jesteś w kopocie, a nie po prostu cieszy się z twojego towarzystwa.

 Przyjaźń pojawia się tam, gdzie jeden człowiek powie drugiemu: Co? Ty też? Myślałem, że jestem jedyny.

 Przyjazń to nie coś, co można nauczyć się w szkole. Ale jeśli nie nauczyłeś się znaczenia przyjaźni, nie nauczyłeś się niczego.