Bez przyjaciół życie staje się nijakie.

 Zmarli przyjaciele nie spoczywają
w ziemi, ale żyją w naszych sercach;
tak Bóg chciał, abyśmy nigdy nie byli sami.

 Nawet geniusz potrzebuje towarzystwa.

 Prawdziwa przyjaźń nie jest o tym, kto był najdłużej, ale kto przyszedł i nigdy nie odszedł

 Kamień z ręki przyjaciela jest jabłkiem.

 Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, by być niezastąpionym. Polega na tym, by pozostać niezauważonym, gdy odchodzi się na chwilę, a potem znaleźć swoje miejsce takie samo, jakie się zostawiło.

 Niemożliwością jest, by przyjaciele doceniali nas bardziej, niż my ich, ponieważ od czasu i uporu zależy moc przyjaźni, a upór i cierpliwość są znów obdarzone możliwością wspólnego wzrastania.

 Wspaniałomyślność jest istotą przyjaźni.

 Przyjaźń zna głębsze wartości, które są niewidoczne dla oka. Jest cudem, które jestamożliwe dzięki szczerości, miłości i wzajemnemu szacunku.

 Prawdziwych przyjaciół poznaje się wtedy, kiedy problemy pojawiają się na horyzoncie. Szczęście bowiem zasłania naszym oczom wiele rzeczy, zasłaniają przyjaźnie, które za nic mają naszą radość, czy nasz ból.

 Przyjaźń podwaja radości,a o połowę zmniejsza przykrości.