Amicorum omnia communiau przyjaciół wszystko jest wspólne.
Przyjaźń jest najtrudniejszym do wyjaśnienia. Nie jest to czymś, na czym zrozumiesz lekcje w szkole. Ale jeśli tego nie zrozumiesz, naprawdę nie ma sensu tłumaczyć, bo to jest jak muzyka.
Przyjaciel to ktoś, kto daje ci całkowitą swobodę bycia sobą - i szczególnie tęskni, kiedy jesteś daleko. To ktoś, kto nigdy nie wierzy, że jesteś złym, nawet kiedy jesteś bardzo wkurzony.
Szczęśliwy przyjaciół nie potrzebuje.
Nie ma nic bogatszego w życiu od prawdziwej przyjaźni, która rozumie Twoje złamane uczucia i dotyka Twoją duszę nawet bez słow.
Przyjaźń polega na tym, że nawet jeśli ktoś nie wie, czego szukasz, już to dla ciebie szuka. Cała przyjaźń polega na pomaganiu drugiemu, choćbyśmy nawet nie wiedzieli jak. Dlatego przyjaźń jest tak cennym skarbem.
Przyjaźń to wszystko. To drugie ja. Każdemu możemy wybaczyć, że ma inne zdanie. Ale komuś, kto ma inne zdanie na temat naszych ulubionych zespołów rockowych, już nie - jest to, przecież, prawie jak zdrada przyjaźni.
Prawdziwy przyjaciel to ten, kto wchodzi, kiedy reszta świata wychodzi. Przyjaźń to jedna dusza zamknięta w dwóch ciałach.
Przyjaciół wcale nie poznaje się w biedzie. Przyjaciół poznaje się po tym, jak znoszą twoje szczęście.
To Pływająca Wyspa stworzona z odpadów. A my jesteśmy tym samym. To znaczy ja, ty i cała reszta. Niepożądanymi, bezużytecznymi, pstrokatymi stworzeniami... które gdy tylko spotkają kogoś podobnego do siebie, zaraz do niego przylegają, żeby trzymać się w kupie.
