Prawdziwa esencja przyjaźni

 Przyjaźń to cenny skarb, którego wartość zdaje się wzrastać z wiekiem. To jak ciepły płomień, który nigdy się nie gnuśnie, bijący prawdą i miłością, nawet gdy otaczający świat zdaje się być zimny i obojętny.

 Przyjaciel to osoba, która zna cię tak, jak człowiek powinien być poznany: nie od twoich sukcesów, ale od twoich porażek; nie od twojej siły, ale od twojej słabości; nie od twojej odwagi, ale od twojego strachu.

 Językiem przyjaźni nie są słowa, lecz znaczenia.

 Przyjaźń jest najlepszym lekarstwem
na wszelkie nasze dolegliwości. Ona kruszy bariery, które nas dzielą, rozluźnia wszelkie ograniczające nas więzy, przenika jak stare, dobre wino do wszystkich żył życia. Jest poczuciem, że się nawzajem rozumiemy, ufamy.

 Powstaje pytanie, czy kiedykolwiek należy przedkładać nowych przyjaciół nad starych.

 Wy jesteście przyjaciółmi moimi. jeżeli czynicie to, co wam przykazuję.

 Przyjaźń to nie tylko radość ze spotkań, ale również niecierpliwość czekania na spotkanie. To ciągłe tęsknoty podczas rozłąki i emocje podczas powitań. To wspólne sekrety, plany, marzenia. To ręka podana w chwili zasypiania, tylko przypomnienie, że jesteśmy razem. To dar, którego nie da się ocenić na pieniądze. Przyjaciele to rodzina, którą sami wybieramy.

 Chrystus nie nakazał nam być przyjaciółmi - nakazał nam być braćmi.

 Powiedział mi - rzekł Mieszek - Przysłowie niedźwiedzie:Że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie.

 Przyjaciel to osoba, która wie wszystko o tobie, a mimo to cię lubi. Jest to ktoś, kto nigdy nie popuszcza, nawet gdyby cały świat był przeciwko tobie.