Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwa ciała, to jedne serce bijące w dwóch ludziach.
Przyjaciela poznaje się w biedzie. Nie szuka własnych korzyści, nie zmienia się pod wpływem losu, płacze na twoje nieszczęścia. Ten kto takiego potrafi zdobyć, ten wie co to prawdziwa przyjaźń.
Przyjaźń to jedyny cement zdolny na zawsze złączyć ze sobą serca świata. Przyjaciele są rodziną, której sami sobie wybieramy.
Przyjaciel to ktoś, kto wie wszystko o tobie, a mimo to cię kocha.
O mnie możesz mówić co chcesz, kiedyś się policzymy ale od mojej rodziny, bliskich i przyjaciół WARA!
Przyjaźń to coś więcej niż obowiązek. To coś więcej niż dar. Przyjaźń to pewne poczucie bezpieczeństwa, które emanuje z poznania nas samych.
Przyjaźń to coś więcej niż obecność. To magiczna moc zrozumienia, prawdziwa akceptacja, wierność w trudnych chwilach. To miłość, która nigdy nie wygasa. To najważniejszy skarb, jakim możemy dzielić się z innymi.
Przyjaźń to, gdy nie mówisz nic, a Twój przyjaciel nadal rozumie. Czasem jest to, co czuje się w sercu, ale nie mówi słowami. Przyjaźń to dzielenie się potrójną szczęśliwością i podwójnym smutkiem. Jest to największa miłość na ziemi.
Przyjaźń to nie tylko cenne skarby, to przede wszystkim troska, zrozumienie, nigdy śpiąca czujność, a przede wszystkim czytelne oblicze, które nawet w czasie burzy mówi: jestem z tobą.
Prawdziwa przyjaźń jest jak zdrowie, nie zdajemy sobie sprawy z jego wartości do czasu, gdy je stracimy.
