Dla mnie przyjaźń jest dużo "grubsza" niż miłość. Związki miłosne trwają, bo mają aspekt intymny. Przyjaźń musi być czule pielęgnowana, choć nie podpiera się erotyką. To, że do siebie zadzwonimy albo pójdziemy parę razy na imprezę, to za mało. Trzeba też się dobrać. Czekać wytrwale na osobę, której my będziemy pasować i która będzie pasowała nam. To wcale nie jest łatwe.
Prawdziwą przyjaźni poznaje się w biedzie.
Nic tak nie budzi lęku, jak dobroć, nic tak nie budzi podejrzenia, jak uśmiech.
Prawdziwa przyjaźń to niechęć do samego siebie, którą zastępuje miłość do przyjaciela. Ileż to razy, będąc przyjacielem, czułem się szczęśliwym, choć sam nie byłem szczęśliwy.
Przyjaźnia to coś więcej niż obowiązek. To po prostu sposób, w jaki nauczyliśmy się pokazać, jak bardzo komuś na nas zależy. Przyjaciele to ci, którzy wiedzą o tobie najgorsze, a mimo to widzą w tobie to, co najlepsze.
Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwa ciała, to jedno serce bijące w dwóch ludziach.
Przyjaźń nie jest ważna. To coś więcej - to nieoceniona wartość. Świat nie składa się z tych, którzy są zgodni na temat mody, polityki czy gry. Istnieje przyjaźń, a więc istnieje prawdziwa wartość.
Przyjaźń zna głębsze wartości, które są niewidoczne dla oka. Jest cudem, które jestamożliwe dzięki szczerości, miłości i wzajemnemu szacunku.
Szczerość jest sercem przyjaźni.
Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie.
