Przyjaźń zasługuje na to, abyśmy z nią byli szczerzy. To cenny skarb, którego nie można kupić za żadne pieniądze, nie można go zdobyć na siłę, trzeba go zdobywać cierpliwością, troskliwością i dobrocią.
Wiecie kiedy można nazwać ludzi przyjaciółmi? Gdy zapłakany przychodzisz znienacka a oni wiedzą co powiedzieć. Gdy wiedzą kiedy dać Ci kopa, i nie boją się Ci spojrzeć w oczy po powiedzeniu prawdy o wszystkim dookoła. Tacy którzy słysząc o Twoich marzeniach będą Cię wspierać, nieważne jak bardzo nierealne by były. Będą w Ciebie wierzyć, gdy sam w siebie zwątpisz.
Swoich przyjaciół nie traci Bóg z oczu.
Celem każdej przyjaźni jest dawanie drugiej osobie siły, gdy tylko tego potrzebuje.
Przyjaciel to ktoś, kto daje ci totalną swobodę bycia sobą.
Przyjaźń jest jak złoto - trudno ją zdobyć, łatwo stracić, nie da się zniszczyć, a jej wartość jest nieoceniona.
Przyjaźń to coś więcej niż obowiązek. To coś więcej niż dar. Przyjaźń to pewne poczucie bezpieczeństwa, które emanuje z poznania nas samych.
Fałszywi przyjaciele wierzą w plotki. Prawdziwi przyjaciele wierzą w ciebie.
Przyjaźń, to nie tylko znajomość ludzi, ale przede wszystkim zrozumienie dla nich. To jest skarb, który nie ma swojej wartości. Nie można go nigdzie sprzedać, ale można go stracić.
Na koniec nie będą mnie bolały słowa wrogów, lecz milczenie przyjaciół.
