Są ludzie z którymi relacje się nie zepsują,
nie ważne ile czasu się nie widzicie, ile czasu
nie rozmawiacie, zajmują pewne miejsce
w sercu i nic tego nie zepsuje.
Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwa ciała, to jedno serce bijące w dwóch piersiach.
Przyjaciel jest tym, kto daje ci pełną wolność by być sobą - i szczególnie kochać cię, gdy ty nie możesz pokochać samego siebie.
Przyjaciel to ktoś, kto zna cię dobrze i mimo to cię kocha. To ktoś, kto zawsze pozostanie twym przyjacielem, mimo różnic i odległości. Przyjaźń to nie tylko wymiana zdań, ale dzielenie się radościami, smutkami i marzeniami.
Wiecie kiedy można nazwać ludzi przyjaciółmi?
Gdy zapłakany przychodzisz znienacka a oni wiedzą co powiedzieć. Gdy wiedzą kiedy dać Ci kopa, i nie boją się Ci spojrzeć w oczy po powiedzeniu prawdy o wszystkim dookoła. Tacy którzy słysząc o Twoich marzeniach będą Cię wspierać, nieważne jak bardzo nierealne by były. Będą w Ciebie wierzyć, gdy sam w siebie zwątpisz.
Prawdziwa przyjaźń nie jest zależna od rzeczy tak ulotnych jak obecność czy rozmowy. Istnieje na poziomie duszy, w ciszy, która łączy nas mimo odległości.
Przyjaźń to nie jest coś, co się uczy w szkole. Ale jeśli nie nauczyłeś się znaczenia przyjaźni, naprawdę nie nauczyłeś się niczego.
Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, by być nieodłącznym, ale na tym, że możemy być osobno, a nic się nie zmienia.
Przyjaciel - to prezent, jaki robisz sobie samemu.
Przyjaźń to nie tylko dar, to także obowiązek. Przyjaciel musi być odważny, skoro musi wziąć na siebie twój cień.
