Nigdy nowa przyjaźń nie wyrówna starej.
Przyjaźń zaczyna się tam, gdzie kończą się pieniądze. Przyjacielem nazywam tego, kto zostaje przy mnie, gdy zaczynają się moje kłopoty.
Nie ma znaczenia jak wiele jest w twoim banku, ile masz lat, jakie masz doświadczenia. Najważniejsze to, ile prawdziwych przyjaciół udało ci się zdobyć w życiu. Oni sprawiają, że twoje życie jest naprawdę bogate.
Przyjaciel to człowiek, który wie wszystko o tobie i wciąż cię lubi.
Mogło być gorzej. Twój wróg mógł być twoim przyjacielem.
Nie będzie miał nigdy prawdziwych przyjaciół ten, kto nie lęka się robić sobie wrogów.
Przyjaźń to coś głęboko osobistego i tajemniczego, nie można jej wyjaśnić, nie można jej nauczyć; rośnie ona z naszej duszy, jest jej częścią, jej owocem.
Prawdziwa przyjaźń to nie chwila, to nie rok, to nie wiek. Prawdziwa przyjaźń to całe życie – od narodzin do śmierci. Razem płakać, razem śmiać się, razem przez świat iść, razem w dół, razem w górę, razem przez wszystko przechodzić.
Czy prawdziwa przyjaźń to taka, która trwa wiecznie? Może prawdziwa przyjaźń to jest ta, która nie umiera, nawet jeżeli od umiera z nas. Wszystko co ciepłe, bliskie i miłe z czasem się kończy. Sednem jest przetrwać z tą myślą. Na śmierć patrzyć trzeba z optymizmem, bo może to jest początek czegoś nowego.
Przyjaciel to ktoś, kto daje ci całkowitą swobodę bycia sobą. I szczególnie kiedy czujesz się słabo, jest obok, niezależnie od wszystkiego. To osoba, która nigdy nie opuszcza twojego serca, nawet gdy opuszcza twoje życie.
