Prawdziwa przyjaźń nie jest zależna od rzeczy tak ulotnych jak obecność czy rozmowy. Istnieje na poziomie duszy, w ciszy, która łączy nas mimo odległości.
Budowanie przyjaźni przypomina karmienie
wiewiórek w parku. Na początku w tych małych zwierzątkach jest jedynie chęć, żeby chwycić jak najwięcej i uciec. Jednak nasza wytrwałość, delikatność i czas powodują, że wkrótce jedzą nam z ręki.
Czasami bardzo potrzebujesz
przyjaciela, ale nikogo nie ma w pobliżu.
Kiedy przychodzi burza, ty stajesz się schronieniem, Kiedy boli samotność, ty stajesz się towarzyszem, Kiedy serce tonie w smutku, ty stajesz się pełnym radości. Przyjaźń to dar, który więzi nas na zawsze.
Czasami w imię przyjaźni trzeba się jej wyrzec.
Kto mówi dobrze o sobie, przekreśla największego przyjaciela, jakiego ma.
Prawdziwa przyjaźń nie jest o tym, kto jest z tobą najdłużej. To o kimś, kto przyszedł i nigdy nie opuścił twojego boku.
Nie ma przyjaźni w złym.
Przyjaźń polega na tym, że czasem jesteś blisko, a czasem daleko. I niezależnie od tego, jak daleko jesteś, jesteś zawsze blisko. Właśnie na tym polega prawdziwa przyjaźń.
Przyjaźń jest jedną z najtrudniejszych rzeczy na świecie do wyjaśnienia. To nie coś, czego uczysz się w szkole. Ale jeśli nie nauczysz się znaczenia przyjaźni, naprawdę nie nauczyłeś się niczego.
