Po smutku radość, po radości ...
Po smutku radość, po radości smutek.
Nie wszystkim jednakowo słońce świeci.
Stary wróbel wie o wszystkich dziurach w strzesze.
Wszystko zabiera znacznie więcej czasu, niż by się wydawało.
Ziarno ze swym zjadaczem, człowiek ze swoim zabójcą – żyją blisko,
Idzie zima, a tu butów nie ma.
Brudnemu chlew na myśli.
Kto wychodzi po obcą wełnę, wraca do domu ostrzyżony.
Kto pacierz mówi leżący, tego Pan Bóg słucha śpiący.
Duch buja, gdzie chce.
Ut sementem feceris, ita metesjak posiejesz, tak zbierzesz.