Po smutku radość, po radości ...
Po smutku radość, po radości smutek.
Gdy język nie wie co gada, skóra za niego odpowiada.
Kto zgubił wielbłąda, ten szuka go także w garnku.
Nauczy potrzeba, czego do niej trzeba.
Koń by tego nie wytrzymał, cóż dopiero człowiek.
Kto nie ma dzieci, nie ma kłopotu.
Kto chce być szczęśliwy, musi zostać w domu.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Ludzie uczą się mówić bardzo wcześnie, milczeć - bardzo późno.
Gdzie siła ceremonii, tam szczerości mało.
Co pomaga, to i zaszkodzić może.