Każda rzecz ma swój czas.

 Brzydzi się jak kot sadłem.

 Wypowiedziane słowa są jak ptaki, których już nie można złapać.

 Kurki szukał, gąskę stracił.

 Nie każdy pies jest zaraz gęsią kapitolińską.

 Kto wie, strzeże się; kto zapomina, tego zranią.

 Kościół zdobi ołtarz, a człowieka miłosierdzie.

 Ludzie są jak oczy, innych widzą, siebie nie.

 Nie szata zdobi człowieka, ale człowiek szatę. Jej wartość nie polega na materiałach, które zostały wykorzystane do jej wykonania, ale na charakterze i wartościach osoby, która ją nosi.

 Subtelność ukryta w głębi serca – to światło schowane w garnku.

 Nie dla psa kiełbasa.