U Polaka: co w sercu, ...

 Wyparł się jak święty Piotr Chrystusa.

 Nie biednieje człowiek, gdy się uprzejmie odzywa.

 Woda zawsze znajdzie swoją drogę, a prawda, chociaż z początku ukryta, w końcu zawsze wyjdzie na jaw.

 Kto rano projektuje, wieczorem żałuje.

 Ten, co gębą ciągle kłapie, wart jest, aby go wrzucono do wody.

 Nadzieja pociesza, wspiera i zawodzi.

 Nieszczęścia w parze chodzą.

 I pies ogonem nie kiwnie, jak mu chleba nie dasz.

 Wyklęty człowiek jest jak koń okiełzany.

 Droga cnoty śliska.