Trzeba wszystko uporządkować. Musisz się
zdecydować, czego chcesz się trzymać. Musisz
wiedzieć, co trwa, a co przeminęło. I czasami
ustalić, czego nigdy nie było. I musisz sobie
pewne rzeczy odpuścić.
Cuchnąca złowroga obecność o wszystko widzących oczach.
Czas jest tym, co najcenniejsze - nie można go kupić, powiększyć, odzyskać. Dlatego musimy z niego korzystać z mądrością.
O tym kim jesteśmy nie świadczy
wykształcenie, majątek, wygląd, talent,
ale... to jak traktujemy drugiego człowieka.
Zmieniłem się? Może i tak. Może na gorsze, może na lepsze. Zależy, z której strony kto patrzy. Może zachowuję się poważniej, może dziecinniej. Tak i to prawda, że czas zmienia ludzi, ale to nie tylko czas. To także ludzie, z którymi przebywasz.
Nie wypieram się swoich błędów, bo dzięki nim jestem tym, kim jestem.
Człowiek nie winien zasłaniać prawdy, ani braku sił swoich. Więc niechaj kroczysz przez chwile oraz lata, z głową wyniesioną, z dumą niewzruszoną. Nie lękając się tego, co nieznane, niezbitym staniesz wobec każdej szansy i pomimo ciosów fatum nie ugłaskasz swego buntu.
Weź głęboki oddech. To tylko zły dzień, a nie złe życie.
Życie to nie jest sztuka przetrwania burzy, ale nauka tańczenia w deszczu.
Dobrze jest urodzić się mądrym, ale mądrość wynikającą z doświadczenia nikt nam nie odbierze. Wiedza nauczy cię, jak możesz żyć, ale mądrość sprawi, że zrozumiesz - dlaczego.
Nie dbasz - stracisz, prosta sprawa. Tysiące lat cywilizacji, a wy nadal tracicie ludzi, których kochacie i lubicie. Nie trać mnie, proszę.
