Są w życiu chwile, gdy myśli się, że już gorzej ...

 Uratowałeś mnie, wiesz? Pokazałeś, jak cieszyć się każdą sekundą i brać z życia więcej, niż chce nam dać. Pokazałeś mi wszystko, jak marzyć, wierzyć, walczyć i jak kochać. Byłeś tuż obok kiedy byłam słaba i dawałeś wolność, kiedy chciałam być silna. Pozwoliłeś odnaleźć spokój w swoich zamkniętych ramionach i byłeś wszystkim, o czym wcześniej nie potrafiłam nawet marzyć.

 Przeraża mnie fakt, co zrobisz, gdy w końcu któregoś dnia zorientujesz się ze zmarnowałeś szansę. Zepsułeś marzenia. Spieprzyłeś miłość na całe życie. Tylko wtedy nie będzie już odwrotu. Nie będzie jej, bo ona będzie z kimś kto zrobi wszystko, by znów zaczarować jej świat. A Ty zostaniesz sam. I wcale nie będzie happy endu. Będziesz miał spokój. Będzie cisza. Będzie beztroska. Będzie to, o co teraz dziecinnie prosisz...

 Albo walczysz o swoje, albo

patrzysz jak przestaje być Twoje.

 Czas jest rzeką. Rzeka przepływającą przez moje życie. I choć płynie ona w jednym kierunku, woda pod nią wepchnięta w wir, wiruje w kółko...

 Smuciła się, że będzie tęsknić za nim każdego dnia aż do śmierci. I płakała nad sobą i zmianami, które w niej zaszły, bo czasami nawet zmiana na lepsze jest jak mała śmierć.

 Tak wiele zależy od szczęścia, tak mało od mądrości. Szczęściu nie można dać w zamówienie, ale mądrość można się nauczyć.

 Nie idź tam, gdzie prowadzi Cię ścieżka. Idź raczej tam, gdzie ścieżki nie ma i zostaw swój ślad.

 Jeśli musisz kogoś przekonywać do tego,
że jesteś dla niego odpowiedni, to znaczy,
że on nie jest odpowiedni dla ciebie.

 Wróg, którego nie widać, zawsze wydaje się najbardziej przerażający.

 Życie to nie jest sztuka przetrwania burzy, ale nauka tańczenia w deszczu.