Trzeba marzyć, trzeba wierzyć że gdzieś jest jakiś inny świat. ...

 Odnoszę wrażenie, że długotrwały
związek międzyludzki nie opiera się
na stronie biernej: „być sobie pisanym.”
W grę musi wchodzić czynne i codzienne
„pisanie się sobie” nawzajem. Nawet
wtedy gdy boli ręka. Szczególnie wtedy.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Połowa człowieka składa się
z książek, które przeczytał.

 W każdym z nas tkwi siła, która może uzdrowić świat.

 Dotyk ukochanej osoby - najlepszy środek przeciwbólowy, antystresowy
i uspokajający na świecie.

 Spotkaliśmy się z jakiegoś powodu, więc albo jesteś błogosławieństwem albo lekcją...

 Kiedy chcę być dla kogoś miła, zwyczajnie się nie odzywam.

 I przyszła taka jakaś dziwna tęsknota. Łajdacza nieproszona. Za czymś, co jeszcze się nie zaczęło. Za smakiem, którego nie zdążyły poznać usta. Za dłonią, w której nie znalazła się dłoń. Za zapachem, który nie obiegał serca.

 Oczekujcie nieoczekiwanego.

 Niepowodzenia czynią nasze życie interesującym, a problemy pokazują nam kim naprawdę jesteśmy. Każdy zakręt gdzieś prowadzi.