Najważniejszą rzeczą w życiu jest nauczyć się dawać miłość i wpuszczać ją do siebie.
Powinniśmy szanować wszelkie formy zaangażowania, stojące na straży naszego moralnego i duchowego dobra, bez względu na to, ile nas kosztuje. Miłość to jest to, co daje życiu sens.
Kochanie to nie tłuszcz, to erotyczna powierzchnia użytkowa.
Nie można tak po prostu wyłączyć swoich uczuć do kogoś, nawet jeśli na nie wcale nie zasługuje.
Życie to nie jest sztuka przetrwania burzy, ale nauka tańczenia w deszczu.
Człowiek nie winien zasłaniać prawdy, ani braku sił swoich. Więc niechaj kroczysz przez chwile oraz lata, z głową wyniesioną, z dumą niewzruszoną. Nie lękając się tego, co nieznane, niezbitym staniesz wobec każdej szansy i pomimo ciosów fatum nie ugłaskasz swego buntu.
Tam, gdzie sporne rzeczy są rzeczą ważną, tam ducha piętnuje się i uciska. Bo jedno tylko jest wazniejsze od prawdy: wolność myśli.
Marzenia są jak gwiazdy. Nie możesz może ich dotknąć, ale jeśli będziesz podążać za nimi, doprowadzą Cię do Twojego przeznaczenia.
Nie ścigaj człowieka, który postanowił od Ciebie odejść. Nie proś, żeby został. Nie błagaj o litość. On pojawił się w Twoim życiu tylko po to, żeby obudzić w Tobie to, co było uśpione. Muzykę, z której nie zdawałaś sobie sprawy. Jego misja jest zakończona. Podziękuj mu i pozwól odejść. On miał tylko poruszyć strunę. Teraz Ty musisz nauczyć się na niej grać.
Szczęście to nie coś, co przychodzi do nas z zewnątrz, coś, co możemy zdobyć lub zdobyć. Szczęście to coś, co pochodzi z naszego własnego serca, odbija się od niego i wraca do nas w rozbłyskach radości nad tym, co jest w nas, co my sami jesteśmy, co my sami stworzyliśmy.
