Na tym świecie nie ma sprawiedliwości, kochanie.
Świat jest pełen magicznych rzeczy, cierpliwie czekających na to, aby nasze zmysły stały się bardziej wrażliwe.
W krajobrazie duszy to, co myślimy o świecie złotą trawą się odznacza, srebrne rzeki to nasze pragnienia, a to co czynimy, tworzy drzewa. Jedni mają puszcze, drudzy pustynie, pole do biegu mają ci, którzy nie myślą.
Obserwacja, to najważniejszy klucz do zrozumienia świata. Obserwując uważnie, zyskujemy głębsze zrozumienie natury rzeczy i otaczającej nas rzeczywistości.
Wszyscy umieramy. Świat to tylko hospicjum ze świeżym powietrzem.
Nie jest dobrze jechać, czując urazę do mijanego świata.
Są takie dni, że najbardziej oczywiste rzeczy wydają się całkowicie zagmatwane.
Na tym świecie nie ma nic pewnego, a już najmniej pewna jest przyszłość.
Oglądamy świat jakby przez szkło, a przecież mógłbym go dotknąć - jestem tylko o krok. Tylko o jeden krok. Naprawdę. Wystarczy sięgnięcie ręki, gest, słowo. I będziemy mogli wymazywać granice, które sami stworzyliśmy. Bo przecież nie ma na świecie rzeczy niemożliwych.
Nasze ciało jest narzędziem do prowadzenia świeta, każda nasza cząstka jest jej częścią. Jesteśmy w świecie, nie przed nim.
