Bycie sobą to wyzwanie współczesności, wśród zagłuszającego tłumu. Wyzwanie, które warto podjąć dla siebie i innych.
Nie można mieć pełnego szczęścia, jeżeli nie potrafisz dzielić się nim z innymi. Gdy rodzimy się, jesteśmy szczęśliwi sami dla siebie. Kiedy dorastamy, doświadczamy szczęścia, widząc radość innych. Przez to odkrywamy, że prawdziwe szczęście polega na tworzeniu radości dla innych.
O tak zwanym charakterze epoki rozstrzyga nie to,co się w niej dzieje, ale to,co jest przyswajane przez świadomość żyjącychw niej ludzi.
Prawdziwe szczęście to nie stan euforii. To nie ciągła radość bez cienia smutku. To harmonia. Znajomość siebie. Akceptacja. Czytałem kiedyś, że szczęściu nie da się osiągnąć, można go tylko zauważyć. Poczuj to. Szczęście jest tu, teraz.
Mówi się, że władza demoralizuje. Ale brak władzy demoralizuje całkowicie.
Szczęście jest motylem: próbuj je złapać, a odleci. Usiądź w spokoju, a ono spocznie na Twoim ramieniu.
Bardziej od pieniędzy, potrzebujesz miłości. Miłość to siła nabywcza szczęścia.
Miłość jest wtedy wielka, kiedy gra nie na jednej, ale na wszystkich strunach serca.
Przyjaźń to nie transakcja na miesiąc, dwa albo póki jest pięknie. Przyjaźń to miliony prześmianych godzin, a tysiące przepłakanych. Kilkanaście kłótni, kilkadziesiąt czułych gestów i jedno uczucie: szczęście.
Deficyt: to co się ma, mając mniej niż gdyby się nie miało nic.
