Odkąd weszłam w świat prawdziwego cierpienia, przestałam narzekać. Cieszę się z tego, że mam ręce i nogi. Wcześniej nie wiedziałam, że jest to powód do szczęścia. Zostałam wyróżniona przez los wobec tylu pokrzywdzonych i jestem im coś winna.
Muzyka może być środkiem do szybkiego zniszczenia społeczeństwa.
To dobry czas, żeby pomyśleć o wszystkim, co się zdarzyło w tym roku i o tym, co być może zdarzy się w przyszłym. Wyciągnąć wnioski z tego, co było i zrobić plany na to, co będzie. Wszystko zaczyna się w wyobraźni. Każdy wielki projekt ma swój początek w jednej dobrej, ciepłej myśli, która rozgrzewa cię od środka. Myślę, że nie trzeba od razu planować życia na następne dwadzieścia lat. Ani nawet na dwanaście miesięcy, bo przecież nie wiadomo co przyniesie życie i czym zechce nas niespodziewanie zaskoczyć. Wiem jednak, że dobrze jest szukać inspiracji, nowych pomysłów, uczyć się nowych umiejętności i rozwijać. Rozglądać się i marzyć. Bo właśnie z tych marzeń powstają później piękne zdarzenia.
Idź z sercem przez życie, z uśmiechem na twarzy a każdy Cię szczerą przyjaźnią obdarzy. Bo uśmiech otwiera do ludzkich serc wrota, a przyjaźń jest szczęściem cenniejszym od złota!
Szczęście przychodzi wtedy, gdy przestajesz narzekać na problemy, które masz i zaczynasz doceniać to jak wiele innych masz już za sobą.
Bycie sobą to wyzwanie współczesności, wśród zagłuszającego tłumu. Wyzwanie, które warto podjąć dla siebie i innych.
Nie jesteśmy nigdy ani szczęśliwi, ani nieszczęśliwi, ale porównujemy siebie tylko z innymi. Porównania są naszymi torturami, a szczęście jest zawsze relatywne.
Szczęście nie polega na tym, żeby
zdobyć to, czego pragniesz. Polega
na tym, żeby pragnąć tego, co już masz.
Może i nie mam wszystkiego, ale kocham i doceniam to, co mam. Każdą z dobrych rzeczy traktuję jak wygraną w Totolotka.
Dobry król jest cieniem Boga na ziemi.
