Szczęście według Marka Twaina
Szczęście to biały ptak pędzący bez końca na przód, którego nigdy nie można dosięgnąć. Ale nie ma potrzeby go dosięgać, bo nie to jest szczęściem, lecz właśnie ten bieg, ten pęd ku przodowi.
Marek Twain definiuje szczęście jako bieg, pęd ku przodowi, niekoniecznie dosięganie określonego celu.