Szczęście według Kundery

 Jedynym znanym nam źródłem faktów naukowych są nasze zmysły.

 Nie ma na świecie takiego skarbu, który by mógł równać się z poczuciem prawdziwego szczęścia. Prawdziwe szczęście nie jest związane z posiadaniem bogactwa materialnego, ale z wewnętrzną satysfakcją i radością z życia.

 "Szczęście to po prostu dobre zdrowie i zła pamięć".

 Nie można być prawdziwie szczęśliwym, jeśli jednocześnie nie jest się pewnym, że sprawia się radość innym ludziom. Szczęście nie jest czymś, co można zdobyć i zatrzymać dla siebie samo. Jest gorącym, ciepłym płomieniem, który gaśnie, jeśli nie jest podtrzymywany przez ciągłe dowody, że umiejąc coś dać, dajemy to, co jest najlepsze w nas samych.

 Szczęście to coś, co wpada Ci w ręce, kiedy jesteś zbyt zajęty, aby szukać go. To nie jest cel, to raczej efekt uboczny ciężkiej pracy i pozytywnego myślenia.

 Szczęście to nie coś, co już osiągnięto. To jest sposób na życie. To jest zastosowanie siły woli do ciągłego dążenia do celu, to jest przyjęcie z lękiem, ale i z entuzjazmem każdej nowej, nieznanej sytuacji. Szczęście to ostatecznie to, jak odnosimy się do samych siebie.

 Czasem wystarczy się tylko przytulić do odpowiedniej osoby, by zapomnieć o wszystkich problemach.

 To jest miłość.
Kocham jej uśmiech, oczy, włosy, to jak jest szczęśliwa i opiekuńcza. Urzeka mnie jej skromność i delikatność. Nie liczą się inne dziewczyny. Nawet gdyby były miss, to za żadne skarby świata, nie oddałbym jej ani nie zamienił. Jest dla mnie najważniejsza.

 Cokolwiek będzie, cokolwiek się stanie,Jedno wiem tylko: sprawiedliwość będzie,Jedno wiem tylko: Polska zmartwychwstanie.

 Im się jest szczęśliwszym, tym mniej uwagi poświęca się własnemu szczęściu.