Szczęście według Kundery

 Nie ma takiej ilości alkoholu, którą bym mógł w siebie wlać, aby się w Tobie odkochać.

 Szczęście jest jak motyl. Im bardziej go gonić, tym szybciej ucieka. Ale jeśli skupisz się na innych rzeczach, przyjdzie i usiądzie na twoim ramieniu. W końcu szczęścia nie można zmusić, trzeba pozwolić mu na samodzielne przybycie.

 Nic tak nie niszczy człowieka
od środka, jak udawanie, że
wszystko jest dobrze.

 Z życiem jak ze słuchawkami, jakkolwiek je zaplanujesz, złożysz i tak się popląta. Na całe szczęście masz w swoich rękach wszystko, by sobie poradzić.

 O życiu można wiele powiedzieć. O szczęściu nic, gdyż przestałoby nim być. Nawet szczęście,
które się przegapiło nie znosi słów.

 Wojna czyni przestępców, których wiesza się w czasie pokoju.

 Nie szukaj szczęścia, bo to jest jak cień: ucieka, gdy za nim gonić zaczynasz, ale podąża za tobą, gdy idziesz swoją drogą.

 Szczęście to nie tylko miłość, to przede wszystkim zrozumienie miłości. Szczęście odnajdujemy w sercu, a nie w rzeczach materialnych.

 Szczęście to coś, co można zwiększyć poprzez dzielenie, jest jak ciepło domowego ogniska, nie pochłania go niewiele, całkiem dużo daje, bylebyśmy tylko darzyli innymi. Największym szczęściem jest dawanie szczęścia innym.

 Nie ogarnia pana wściekłość, kiedy ktoś wyrywa panu szczęście z rąk?